Bugün 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. 

Dünya bugünü kadınların ilan ediyor. Çok garip değil mi? Erkeklerin bir günü yok, onlara özel bir zaman yok, onların önemini belli eden hiç bir an yok. Bu kadınlara verilmiş bir ödül gibi değil mi? 
Değil! 
Çünkü bence kadınların bir gününün olmasına gerek yok. 
Kadın- Erkek değil insanların her günü özel olmalı. Kadınları bir gün özel tutmaya gerek yok. İnsan her gün önemli olmalı. Fakat bu asla böyle olmadı. Kadınların hiç bir günü anlamlı kılınmadı. Bugün onlara verilmiş olsa bile onlar hiç iyi hissedemedi. 
Samimiyetsiz mesajlar aldılar, saçma hediyelerle kutlandı. Karılarını döven erkekler anlamlı anlamlı sözler paylaşıp, kadınlar, güldür, çiçektir, onlar önemlidir dediler. Bunları görürken bile özel olmadı bugün. Çünkü dün onlardan biri öldürüldü. Onlardan biri dövüldü. Onlardan biri tecavüze uğradı. Onlardan biri taciz edildi. Onlardan biri sırf kadın diye kovuldu. Onlardan biri satıldı. Onlardan biri zorla evlendirildi. Onlar hep eksikti. 
Bunlar yaşanırken nasıl iyi hissedebilirlerdi. İyi hissetmediler zaten, hep diken üstünde oldular. 
Olduk. 
Biraz sonra bizde öldürülebiliriz çünkü, bizde dövülebiliriz. Sokağa çıkarken usturuplu giymeliyiz, açık giyersek istekli oluruz ve tecavüze uğrayabiliriz. Kapalı giyersek, bakışlarımızdan tahrik olabilirler, bakmamalıyız. Gözlerimizi kapatmalıyız. Gülerken kahkaha atmamamız gerekir, kadın dediğin azıcık oturaklı olmalıdır değil mi? Geç saatlerde dışarda olamalıyız, aranıyoruzdur yoksa ne işimiz vardır o saatte dışarıda? Kocamızı mutlu etmek dinimizin görevidir. Kocadır, babadır, ister döver ister söver bir şey yapamayız. Boşanmak isteyemeyiz, bir kere evlenmişizdir elalem ne der? Sevgilimizle el ele gezemez, öpüşemeyiz kötü kadın oluruz. Evlenmezsekte olmaz, çocuk doğurmak asli görevimizdir. Kocamız olmadan çocuk bile aldıramayız. Biz kimiz ki kocamız olmadan, babamız olmadan, başımızda bir erkek olmadan biz kimiz ki?
Biz kimiz gerçekten? 
Yılda bir gün verilmiş bize. Çok mu özeliz acaba, erkeklere verilmeyen o gün bize verilmiş? Aslında o günü bile biz etimiz ve tırnağımızla almışız, öldürülmüşüz. Sonra ağzımıza bir parmak bal çalmışlar, bize o günü vermişler. 
Ah ne mutlu! 
O günde bile bir yerlerde öldürülüyoruz. O günde bile bir yerde şiddet görüyoruz. Biz ne halta yarıyoruz?
Bir erkekten bir söz duymuştum. Çok etkilemişti beni, üstüne bayağı düşünmüştüm, çok haklı bir sözdü. 
“Kadınlar, kendi düşmanlarını doğuruyor.”

Çok mantıklı değil mi?
Evet biz erkekleri, bir gün bizi öldürsünler diye doğuruyoruz. 
Tüm erkekleri suçluyor gibi gözükebilir bu yazım. Ama aslında ben bu yazıda kadınları suçlamak istiyorum. 
Kadınların başına gelen tüm bu şeyler çoğu zaman kadınların suçudur diyebilirim. Çünkü bizi ilk değersizleştirenler biziz. Abimiz yada küçük erkek kardeşimiz bizi döverken annelerimiz, hiç bir şey yapmadılar. Yada erkek çocuklarımız, kız çocuklarımızı döverken biz hiç bir şey yapmadık. Babamız annemizi yada bizi dövdü, yine bir şey yapmadık. Yan komşu karısını bıçakladı, ayıpladık ama gidip kadını kurtarmadık. Karşımızdan biraz açık giyen bir kadın geçti, kendi aramızda kesin orospudur dedik. Yan mahallede bir kadına tecavüz ettiler, sokağa dökülmektense evden çıkmadık. 
Biz çok mu güçsüzüz acaba? Erkeklerin biraz kol gücü fazla diye, bizden daha mı güçlüler? Biz korkuyla mı yaratıldık? Bizi herkes öldürebilir mi? Biz kiminiz? Biz kimiz? 
Dün geceden beri bu soru aklımdan çıkmıyor? Biz bugün neden sokakta değiliz? Türkiye de ki tüm kadınlardan bahsediyorum. 8 Martı mı bekliyoruz? Acaba yarın Türkiye de ki kadınların çeyreği sokaklara çıkabilecek mi? Kadınlık değil insanlık isteyebilecekler mi? Eşitlik sağlanabilecek mi? 
Hayır! Biz bir olamayız ki, sonra akşama bir ton dayak yeriz, çıkamayız.. 
Bugün karılarını, kızlarını döven, genel olarak elin karısını, kızını taciz eden, uygunsuz isteklerde bulunan tüm erkeklerin günü. Bugün bir saklambaç günü. Şiddet gösteren, taciz eden, tecavüz eden erkekler saklanacak. Onları tanıyan, yaptıklarını bilen kadınlar içinse sessizlik günü. Gözlerini ve kulaklarını kapatma günü. Çünkü şimdi neden tadımız bozulsun ki? 
Ben bir kadınım, Türkiye de ki ve dünyada ki tüm kadınlar gibi bende şiddete uğradım, bende taciz edildim bende öldürüldüm. Bende kendi düşmanımı doğuracağım ama onu eğitmek benim elimde. Ya düşman olacak kadına, yada dost. Her şey benim elimde. Ben varsam onlar var. Yoksam bu hepinizin suçu!
Tüm yaşamak isteyen ama öldürülen kadınlara selam olsun, özür dileriz!