Belki bu başlık size itici gelebilir ama içini dolduracak kadar malzeme var. İpekyolu Film Festivali'nin ödül töreninde tanıştığım Çinli sanatçı Zhang, 24 Aralık'ta uluslararası bir sergilerinin olacağını ve benimde katılmamı rica etmişti. Bahçelievler Belediyesi'nin sponsorluğunda organize edilen II. Uluslararası Resim ve Pastel Sanatları Sergisi'ne gittiğimde yanlışlıkla cenaze törenine geldiğimi zannettim. Camiden devşirme oldukça küçük küçük bir mekânda şoveleler üzerinde tıka basa doldurulan resimleri değil anlamak görmek bile mümkün değildi. AKP'li belediye başkanından tutunda dıdısının dıdısına kadar herkes tek tek kurulan kürsüye çağırılarak sözüm ona pek de anladıkları resim sanatı üzerine konuşmalar yaptılar. Öyle ki, her resimde ayrı bir dua göreceğimizi bile söyleyen oldu. Nihayet makaslar tepsiler içinde getirildi ve hep birlikte kırmızı kurdelayı keserek sergiyi açtılar. Zannedersiniz ki ekonomiye büyük bir katkısı olacak işletmeyi hizmete açılıyorlar(!). Bunca senedir içinde olmama rağmen ilk defa böyle birşeye tanık oldum ancak şaşırmadım. Çünkü fırsata çevirebilecekleri herşeyi dekor olarak kullanıp, kendi propagandalarını yapmak, AKP zihniyetinin tipik göstergesidir.

TÜRKİYE DE Kİ SANAT DIŞARIDAN NASIL GÖRÜNÜYOR?
Bu seramonin Çin, İran gibi farklı ülkelerden katılan sanatçıları nasıl etkilediğini bilemiyorum fakat sanatın üzerine dinsel örtü atılması eminim ki hepsini şaşırtmakla beraber "Türkiye de sanat budur" şeklinde bir algı yaratmıştır. Çok az Türkçe konuşan ve serginin organizatörlüğünü yapan Zhang'a neden böyle birşey yaptıklarını sorduğumda, sponsorluk için birçok yerle görüştüğünü ancak sonuç alamadığını, Bahçelievler Belediyesi'nin sponsor olmasından sonra da tüm organizasyonu yönlendirdiğini ve ortaya böyle bir durumun çıktığını söyledi. Mesele sanattan anlamak veya sanat falan değil, propaganda yapmaktır. Daha kaba bir tabirle, parayı verip düdüğü çalmaktır. Çok kısa kaldığım için sonrasında belki de semah gösterisi falan da yapılmış olabilir ama kesin gördüğüm birşey var ki (fotoğraflar arasında var) o da ney eşliğinde ilahi müziklerin çalınmasıydı. Duayla kutsanan sanatın, cenaze merasimine katılmak ülkem ve Türk sanatı adına benim için utanç vericiydi.