Son zamanlarda yolculuk ederken sürekli bir hanımefendiyle aynı araca biniyordum. Dikkatimi çeken olaysa sürekli bir şey yaptığında kızından özür dilemesiydi. 
Bir süre sonra hanımefendiyle sohbet etmeye başladık.

Sohbetimiz esnasında isminin Neriman yaşınında 40 olduğunu söyledi.

Uzun süredir Merakla sormak istediğim bir şey var.
-Buyurun Perihan hanım
- Neriman hanım son zamanlarda yolculuk yapıyoruz ve siz bir şey olduğunda sürekli kızınızdan özür diliyorsunuz. Sizi incitmiyecekse bunun sebebini  öğrenebilir miyim .

Perihan hanım  malesef ,"Kendi doğurduğumdan özür mü diliyeceğim ?diyen bir aile ile büyüdüm
-Nasıl yani Neriman hanım? 
-Şöyle anlatayım;  tahminen 8/9 yaşlarındaydım. Annemin çocukluk arkadaşına ziyarete gitmiştik. Ev sahibinin de benim yaşlarımda bir kızı bir oğlu vardı. Odada oynamaya başlamıştık. Bir süre oynadıktan sonra ikizler evde oynamaktan sıkılmışlardı. Odadan bahçeye açılan kapıdan çıkıp top oynamaya başladılar. O sırada ben odada yanlız başıma  oynuyordum bir süre sonra büyük bir şangırtı duyuldu.
Oynadığım odanın içine bir top girmiş  ve cam kırılmıştı. Hemen ayağa kalktım top ayağımın önüne geldiği için  topu elime aldım.

O arada annem ve ev sahibi koşarak içeri  girdiler.
Annem topu elimde görünce camı benim kırdığımı  düşünüp beni dövmeye başladı.
Ne kadar ben yapmadığımı söylesem de öfkeden beni duymuyordu.
5 dakika sonra ikiz kardeşlerin eve gelmesi ile camı benim kırmadığım  anlaşıldı ama ben çok fena dayak yemiştim.

Annem benim yapmadığımı anlayınca bana sadece şöyle dedi. "Sen  salak mısın  camı kırmadığını söylesene. Boş yere dayak yedin ." derken çayını içerek sohbete kaldığı yerden devam etti. O arada ev sahibi bu duruma çok üzüldü.
Anneme; "çocuktan bir özür dileseydin bari "dedi.

Annem ise "kendi doğurduğumdan özür mü diliyeceğim ?diyerek beni hiç önemsemedi. 

Hiç bir zamanda benden özür dilemezdi zaten.

Oysaki ben  çocuklarımdan hep özür dilerim  hocam. Bilirim ki  kırılan kalbin  tamiri o an yapılmıyorsa o kalp bir ömür kırık kalıyor.

O kırgınlık nedeniyle ailene düşman oluyorsun ve onlardan uzak duruyor,kapılarını bile açmak istemiyorsun.

İçinde kapatamadığın derin yaralar kalıyor.
Ve en önemlisi insan kendini çok değersiz hisediyor.
Bir gün anne olunca daha çok kızdım anneme.
Ben evladımın bir damla gözyaşına kıyamazken, annem bizi haksız yere döverdi ve bir kere bile özür dilemezdi.
Sizin yazılarınızı okuyanlarla lütfen bu anlatıklarımı da  paylaşın.

Dayak yiyen ve bir özür dilemeyi  bile çok gördüğümüz o  çocuklar var ya  kendilerini paçavra gibi hissediyor unutmayın. Bir kadının dramından küçük bir alıntıdır.