İstifa deyince ülkemizde çok az bilinen bir sözcük aklımıza gelir. Bu sözcük belli bir gücü ellerinde bulunduranlar için boş sözden öteye geçmez. Bir başka söyleyişle  bu sözcük, belli bir kültürel aşamaya ulaşamamış, kültürel olgunluklardan uzak ve demokrasiyi içine sindirememiş toplumlarda ender başvurulan bir durumdur.

Türk Dil Kurumu’nun Türkçe Sözlüğü’nde,” Kendi isteğiyle işten veya bir hizmetten ayrılma” olarak tanımlanıyor. Batı demokrasilerinde istifa, incinmek, aşağılanmak ve kendini küçük düşürmek anlamları içermez. Aksine belli bir kültürel olgunluğu, erdemi ve onuru temsil eder. Japonlar ya da Koreliler bunu “harakiri” kültürüyle özdeşleştirerek yaşamlarına son verirler.
Bu yazıyı kaleme almamdaki neden 7 Haziran 2015 Genel Seçimlerinin Ardahan ve ülke de ki sonuçlarıdır..
Peki neden ülkemizde istifa kültürü gündem dışıdır ve hiç düşünülmez? Bulunduğumuz mevkiler, oturduğumuz koltuklar çok çekici, çok mu rahat geliyor?
Ülkemiz basiretsiz, kendini çıkarlarını düşünen siyasiler, bürokratlar yüzünden çok çekti ve çekmeye devam ediyor. Eğer istifa kültürüne sahip bir toplum olsaydık, pek çok olayın önüne geçer, toplumumuzu çözülmez sorunlar yumağı içerisine atmazdık. Eski başbakanlardan, Adnana Menderes, Süleyman Demirel istifa etmiş olsalardı, 1960 askeri darbesi, 1971 askeri muhtırası ve 1980 darbesini yaşamayabilirdik. Ülkemiz kardeş kavgalarının içerisine sürüklenmemiş olurdu. Ülkede demokrasi kültürü belki daha da pekişirdi.
Peki bugün yaşananlar dünden farklı mı?
Bilmem ama birilerinin hala o koltuklarda oturması ne kadar doğrudur onu da 7 Haziran’da seçimleri kayıp edenler, halk ve kamuoyu cevaplasın..