Geçenlerde bu konuyu, ‘Sınırdaki Çernobil; Metsamor Nükleer Santralini’ ele aldığımız Doğu Bülteni’nde gazeteci meslektaşlarımızla konuştuk.

Ardahanlı meslektaşımız Fakir Yılmaz’ın, gazetecilerin kentlerinin tanıtımında elçi olmaları gerektiği sözüne, Kars Belediyesi eski Belediye Başkanı Naif Alibeyoğlu da; gazetecilerin, tanıtımın dışında kentlerinin sorunlarının duyurulmasında da etkili olduğunu belirterek katkı sundu.

Bugün öyle bir gazeteciden söz edeceğim.

Onu ilk, lisans eğitimimi aldığım sırada Erciyes Üniversitesi’nde tanıdım. Sonra Kayseri’de gazetecilik yaptığım zamanlarda teşriki mesaim olmasa da, çok sayıda projemin fikir babası oldu, çok sayıda röportajımda da tanık olarak konuşturduğum isimlerin başında yer aldı (Bu da onlardan birine örnek).

Türkiye onun parkalı Deniz Gezmiş fotoğrafını bilir.

O her yerde dolaşan oturur vaziyetteki, parkalı ve yakalanış anına ait Deniz Gezmiş fotoğrafı Mahmut Sabah’a aittir.

Ama Mahmut Sabah’ın haberlerinin alameti farikası sadece Deniz Gezmiş haberinden ibaret değildir.

Aklıma ilk gelenler: Kayseri’deki TÖS olayları, 1967 Kayseri-Sivas Kanlı Maçı, dağların kızı Robenson Ayşe, Yassıada Mahkumlarının Kayseri Cezaevindeki yılları, Yılmaz Güney’e dair haber ve röportajları…

Mahmut Abi ile gerek yaptığım röportajlardan, gerekse projelerden dolayı çokça sohbet etme imkanım oldu. Evine de birkaç kez konukluğum olmuştur.

Duruşu ile tam bir İstanbul beyefendisi idi. O yaşında evinde ise asansör kapısına, ofisinde ise dış kapıya kadar misafirini uğurlar, misafiri içeri girdiğinde ayağa kalkar, düğmelerini iliklerdi. Her zaman ceketli, en kötü ihtimalle gömlekli, tıraşlı olurdu. Şimdi bu tür medenî ve nezaketli hasletlerimizi yitirdiğimizden bunları bile yazıya döker olduk…

Masasının üzeri çok sade idi. Eski masasında bir cam üstlük vardı ve altında hangi kelimenin nasıl yazılacağına dair bazı notlar, bazı telefon numaraları bulunurdu. Sonra bilgisayara iyice adapte olunca o cam üstlük kalktı, zaten ofis de yer değiştirmişti.

Vefatından çok kısa süre önce işi bıraktı (O yıllarda Dünya gazetesinin Kayseri temsilciliğinde çalışıyordu). 2019 yılının 20 Şubat’ında da evinde geçirdiği kalp krizi neticesinde hayata gözlerini yumdu.

Geride çok sayıda yerel, ulusal ve dünya basınında da yayımlanmış manşet bıraktı.

İmzası gazetecilik tarihine; gazetecilik disiplinini, sevgisini de öğrencilerine ve bizim gibi kendisine hayranlık duyanlara kaldı.

Adıyla ilgili tek bir şaibe duyulmadı.

Onun haberleri sayesinde Kayseri’ye Hürriyet Haber Ajansı (o zamanlar henüz Doğan Haber Ajansı yok idi) kuruldu.

Kentin hem siyasî hem kültürel hem de ekonomik manâda tanıtılmasını sağlayacak çok sayıda haber ve yazıya imza attı.

Özallı yıllarda başlayan konut projeleriyle, kentte kanepe imalatının hızlandığı yıllarda başlığa attığı ‘çekyat’ kelimesi dilimize yerleşti.

Sağlığında ettiğimiz sohbetlerde çok kez İstanbul ve Ankara’dan teklifler aldığını, ancak memleket sevdasından dolayı gitmediğini anlatırdı.

Vefatından sonra tanıştığımız kızlarından Sibel Hanım da, babasından bahsederken sarf ettiği, “O ailesinden çok Kayserinin Mahmut Sabah’ı idi. Kendisini bu şehre adadı.” sözleri de bunun bir kanıtı.

Bugün, Mahmut Sabah’ın vefatının üçüncü yıl dönümü.

Kendisini rahmetle ve saygı ile anıyorum.

İstanbul medyasının taşrayı yok saydığı medya düzenini sonuna kadar redderek; meslektaşlarıma taşrada da Mahmut Sabah gibi isimlerin olduğunu hatırlatmak ve de onun güzel anısını yaşatmak için yazdığım bu yazıya, Mahmut Abi’nin arşivinden birkaç fotoğraf bırakarak son veriyorum…